Korona: Desa lan Kutha

ilustari kapethik saka: https://internasional.kompas.com

Tumprape wong desa, virus korona utawa kang kasebut 2019-nCoV, ora katon dampake. Awit, wong desa lumrahe sesambungane ing bebrayan winates. Ora adoh; ora amba. Cukup ing lingkungane dhewe. Golek sandhang pangan ing papan kang cedhak karo omah. Dadi, anane virus korona kang kaya-kaya nggegirisi donya, ora nggegirisi wong-wong desa.

Wong desa tetep sregep nyambut gawe yen wektune nyambut gawe. Sing panggawene ing sawah, ya nyambut gawe ning sawah; sing panggawene ing pabrik, ya nyambut gawe ing pabrik; sing nyambut gawe ing perangan liya, ya nyambut gawe kaya lumrahe. Ora ana sing rumangsa nyambut gawene keganggu.

Iki sing dakdeleng ing dhaerahku, Kudus, Jawa Tengah. Sanajan, ing kono ana salah sawijine rumah sakit kang nyediakake kamar perawatan kanggo pasien jalaran virus korona. Mesthi wae kuwi sifate mung kanggo jaga-jaga utawa antisipasi. Nganti saiki ora ana kabar bab pasien kasebut. Yen wis ana pasien jalaran virus korona, mesthi wae kabare wis nyebar ing masyarakat. Ambyar.

Mula, kahanan masyarakat ing dhaerahku adem ayem. Kabeh katon gumregut nglakoni panggaweane dhewe-dhewe. Yen esuk, ing dalan-dalan rame. Semana uga yen awan lan sore. Pating sliwer montor lan mobil. Ora ana sing nganggo masker kanggo nutupi cangkem lan irunge. Kalebu wong-wong kang ana ing pusat-pusat keramean, ora migunakake masker.  Kahanan iku nggambarake yen masyarakat desa  pracaya ora ana virus korona ing dhaerahe.

Kahanan ing dhaerah beda karo kahanan ing kutha gedhe. Maca warta ing koran, deleng warta ing televisi, lan melu perkembange warta ing medsos, kita bisa mangerteni kahanan ing kutha gedhe. Kanyatan ing kutha gedhe akeh wong padha giris marang virus korona. Kanyatan iku wajar wae amarga ing kutha gedhe dadi papan patemungane wong akeh. Saka endi wae ana, kalebu saka mancanegara. 

Mula, wong-wong ing kutha gedhe, luwih-luwih ing papan-papan kang umume ditekani wong akeh, pada nganggo masker. Yen bisa malah  ngurangi lelungan. Ning omah wae. Kumpul karo kulawarga. Iku mono kanggo jaga awak supaya tetap aman.

Nganti kaya ngono kuwi kahanane. Wong kaya-kaya dipageri. Ora bisa bebas kaya adat sabene. Yen biasane, bisa mrana mrene; yen saiki, ora bisa mrana mrene. Malah, wong-wong kang adat sabene plesir menyang mancanegara, saiki plesir menyang obyek-obyek wisata domestik. Dadi, amarga ana virus korona, ing dina-dina iki obyek-obyek wisata domestik ngasilake pametu luwih akeh tinimbang kaya adat sabene.

Wong-wong kutha (ing Indonesia) kang adat sabene plesiran ing mancanrgara awit golek sesenengan utawa nglakoni bisnis, wektu-wektu iki leren dhisik. Awit, ing saperangan mancanegara ana sing konangan yen wargane ana sing kena virus korona. Mula, yen mung plesiran kanggo seneng-seneng cukup ing destinasi-destinasi wisata domestik. Kanthi ngono, perekonomian ing sakitere destinasi-destinasi wisata sansaya mundhak, bisa nyejahterakake masyarakat. Muga-muga ya.